ESTA FOI A REVISTA DO MES DE XANEIRO DO 2008

UN DOS ADESTRADORES DE TENIS MÁIS PRESTIXIOXOS DE GALIZA

Noli Álvarez, actual Director Deportivo do CÍrculo Cultural e Deportivo de Sanxenxo (CCDS) é unha persoa humilde, a cal, case sen facer ruído dou un xiro de 360 graos ó club que agora dirixe. Ademais de ser un dos adestradores mais prestixiosos de Galicia, foi quen de formar unha estrutura deportiva que catapultou ó club ata o mais alto do tenis autonómico. O CCDS é o club que mais torneos organiza de toada Galicia, e a súa fama é innegable. Conta cunha canteira inesgotable que garantizan o futuro do tenis de Sanxenxo e cunha afección polo deporte de raqueta digna de apreciar. Cabe destacar dentro da estructura técnica do club a figura de Chalu, home de confianza de Noli e peza indispensable no funcionamento impecable que ten a entidade.

_ Nome completo. Lugar e data de nacemento.
Manuel Álvarez, Noli. Nacín o 22 de Abril do ano 1968 en Lugo
_ Posto que ocupa actualmente neste club.
O poto que teño actualmente é o de director deportivo.
_ Breve historia de como chegou ata esta zona.
Eu aínda que son de Lugo levo vivindo moito tempo en Pontevedra, onde traballaba nun Club de Tenis. Un bo día o señor Rotilio, que daquela era o presidente do club, contactou conmigo e comecei a traballar na Cultural de Nantes, sobre o ano 1992.
_ ¿En que ano se fundou este club?
O club conta con mais de 25 anos e as pistas mais antigas ó redor de 23.
_ ¿Como se financia este club?
O club mantense grazas á cota dos socios, que é de tan só 18€ ó mes por familia. Da igual que a familia esté composta por un membro ou por dez, cada familia só paga esta cantidade.
_ ¿Cos abonos destes socios é suficiente para manter tódalas categorías do equipo?
Os abonos son unha parte importante, pero sen dúbida as axudas públicas e os patrocinadores privados supoñen unha fonte de ingresos fundamental. Dende o club sempre tratamos de organizar o maior número de competicións posibles, as cales xeran unha imaxe de club importante o cal facilita que se nos concedan estas axudas. En este sentido tamén debemos destacar a labor do presidente, Francisco Hernández.
_ Respecto ó torneo benéfico, ¿Que obxectivo buscades ó facelo?
O Torneo Benéfico naceu como resultado da necesidade que sentíamos de apoia a algún tipo de ONG, e o desastre do Prestige foi o detonante. Vimos que a xente se achegaba a Galicia a axudar e sentímonos na obriga moral de axudar a algunha ONG. Decantámonos por Proyecto Hombre e, a semellanza do partido de fútbol Drogas No, nos organizamos este torneo. Todo canto se recada donase a esta organización. Según nos confesou Proyecto Hombre Galicia, esta é unha das axudas privadas máis importantes que se realizan. Dende o club, todo o staff técnico nos implicamos e traballamos no torneo de xeito completamente gratuíto e donamos os nosos honorarios como árbitros a esta causa.
_ Como club, ¿que papel xogades nas competicións autonómicas? ¿Aspirades cada ano a ser campións galegos?
Pois fai tres anos quedamos campións da 1ª División Galega, cun resultado na final de 6 – 0. O ano pasado descendemos a 2ª, onde quedamos campións retornando de novo este ano a 1ª. O descenso foi unha mala xogada do destino; a 1ª División do tenis galego xogase tipo Copa Davis, eliminatorias nun fin de semana. Cada equipo consta de seis xogadores e nos, ese fin de semana tiñamos a catro lesionados, co cal o resultado foi nefasto, pasamos de arrasar na final anterior a descender.
_ Ademais de equipo masculino, contades tamén con un feminino. ¿Que tal lles vai as rapazas?
Pois este ano ascendemos a 1ª División, co cal nos convertemos nun dos dous únicos equipos que logra ter as categorías tanto masculina como feminina en 1ª División galega.
_ Ademais do tenis, ¿ofrecedes algún outro deporte?
Ademais do tenis, estámonos mergullando no mundo do Padel. Este é un deporte emerxente en Galicia e acolle a cada vez mais afeccionados . Fai tres anos inauguráronse as pistas e dende o club damos grande importancia a este deporte, de feito, cando se organiza algún torneo de tenis tamén se fai un de Padel.
Eu animaría a todo o mundo a que o probara, xa que un deporte moi sinxelo e divertido.
_ ¿Entrar a formar parte do Circulo Cultural é accesible para tódalas familias de Sanxenxo?
A verdade é que si. Eu non coñezo ningún tipo de club, ximnasio, ou calquera outra entidade deportiva que so custe 18 € ó mes por familia.
_ ¿ Que lle gustaría mellorar das instalación?
A min gustariame moito poder realizar un proxecto que temos en mente que sería crear un edificio de usos múltiples onde están os vestiarios actuais. Este edificio constaría de vestiarios, oficinas técnicas, ximnasio e tamén dotalo dunha zona onde se puidesen facer tratamentos de augas, con jacuzzis, chorros, etc. Un tipo de balneario a menor escala.
_¿ É posible levar iso adiante?
Eu, dende logo, confío moitísimo na directiva e no noso presidente. Sempre que se propuxo algo acabou por conseguirse, co cal temos a esperanza de que si vaia adiante, non sei si a curto ou a medio prazo, pero seguro que se conseguirá.

RÍOS QUE NON SON RÍOS

Non sei quen trouxo este modelo de “río que non é río” e que está cambiar os regatos do Salnés. A min ocórreseme que o iluminado que chegou con esa idea, previamente estivo en Versalles e alí tivo unha revelación. Ao chegar aquí decidiu facer unha relectura deste xardín renacentista á luz dos regatos do Salnés, como dirían os bispos. E así foi como os seus prosélitos “fixeron un esforzo económico” que non lles costou ningún esforzo, porque o fixeron con cartos públicos, e converteron os regatos en xardíns pseudorenacentistas con árbores autóctonas podadas, ao longo de curso de auga unidireccional, o que nun proxecto de Concello ou Deputación se daría en chamar “Recuperación ambiental do río …” . En tanto, moita xente está contenta con este novo estilo de beira ”non fluvial” sometida a poda, despoxada de matogueira, socavada na súa canle e nos seus bordos polas escavadoras, e alumeada por faroliños baixos, por eso do impacto lumínico, mesmo a altas horas da madrugada. Agora podemos pasear polos camiños de terra batida ou de taboas, da beira dun “non río”, podemos sentar nun banco, apoiarnos nunha pasarela a non fumar un pitillo, andar cun carriño dun neno, cunha accesibilidade que xa lles gostaría a moitas vilas do Salnés. Mesmo hai profesores, que sen ser moi conscientes delo, levan aos rapaces para que vexan por primeira vez – que emoción!-, o que non é exactamente un río, ainda que teña algo de parecido. Na mentalidade de moita xente non entra a vexetación da primavera, pois todo debe ser paseable… Se nalgún lugar hai herba non segada, se considera que ese sitio está abandoado. Para moita xente toda a natureza debera ser coma un xardín de tipo francés, renacentista, o máis similar posible a Versalles, controlado ata o absurdo. Moitos queren gozar, como Luis XIV , XV e XVI, dunha natureza capada e ridícula. Odian que as herbas nazan espontánea, libres…, e queren sometelas. E tamén os ríos sofren os efectos reais desa mentalidade. Regatos fortificados nas súas beiras por horribles muros de pedra; árbores aliñadas en duas filas a espazos definidos e comprobados por cinta métrica, nada de vexetación que sobresaia dunha liña recta, marcada previamente nun mapa de situación, paneis interpretativos sobre o que había no río antes das obras, e que quedan moi monos…
Pero como debe de ser un río?
A vexetación da ribeira de ríos e regatos, tamén chamada bosque galería, conta con todos os estratos de vexetación: matogueira, arbustos, ramas baixas, plantas trepadoras, árbores medianas, árbores altas, e mesmo vexetación asolagada Son bosques que crean por si mesmos un ambiente distinto e se estenden, distribuídos en dúas franxas, máis ou menos anchas, ao longo das dúas beiras do río. Mesmo ás veces se expanden formando rodais adxuntos ao borde fluvial. Así é un bosque de río porque ás lontras, ás cobras de auga, ás ras, ás toupas de río, aos martiños peixeiros…, non lles fai moita graza que a xente os mire. Gústalle vivir en galerías naturais, escondidas, umbrías e frescas, con moitas follas e ramiñas no chan, con currunchos de olor a terra húmida onde agocharse e estar en intimidade. Aos peixes non lle gusta que o sol lles chegue ao río, precisan sombra e tamén vexetación morta nas augas para que eles e o seu alimento, os invertebrados acuáticos, teñan estancias para vivir e tamén, por que non, para xogar ás agachadas, aínda que isto pareza pouco científico. O río debe de ser un lugar fresco, cunha temperatura, no verán, algo máis baixa ca do seu entorno e, no inverno, algo superior. Sempre coa auga tirando a fría, porque o frío das augas garante o osíxeno disolto e o osíxeno garante a vida. As árbores, os fentos…, toda a vexetación que vive a carón do río, son valedores da calidade das augas: protéxena das altas temperaturas, asegúranlle materia orgánica inerte que serve de reserva e dispensador lento de nutrientes, filtran os contaminantes que se ían introducir no río desde as veigas próximas, sobre todo os fitosanitarios e os abonos químicos, pero, sobre todo, se o que nos interesa é gozar dun río, son lugares fermosísimos e ateigados de vida.

Por que se quere cambiar isto? Ten sentido?
Pois paradoxalmente a maior desfeita dos ríos do Salnés levouna a cabo nestes últimos meses a administración que ten as maiores competencias sobre as augas de Galicia, e que así se chama: Augas de Galicia. Coa desculpa de evitar posteriores riadas, as obras que este organismo da administración autonómica acometeu nos regatos, con carácter urxente, foron brutais. Converteron moitos regatos en canles case artificiais, cortando árbores enteiras, porque cometían o delito de adentrarse algo na beiras, eliminaron as máis chamativas e elegantes matas de fentos do Salnés, cambiaron nalgúns lugares, os bordos vexetais por bloques de perpiaño. Augas de Galicia por medio de empresas subcontratadas, é responsable da desfeita de quilómetros de río: os pequenos regatos que pasan polos concellos de Meaño, Meis, Ribadumia, algúns tributarios do Umia, outros da propia Ría de Arousa. Posiblemente, nos momentos de precipitacións máis torrenciais, as augas discorran máis rápido agora por estes regatos acanalados, pero tamén asolaguen máis deprisa as zonas que máis sufriron as pasadas inundacións. As augas chegarán a máis nivel nos lugares con risco de inundación, porque se non hai nada que as pare chegará máis axiña ás desembocaduras e atopará dificultades para desafogar no mar, sobre todo cando a marea estea alta. Pero tranquilos, non vai pasar nada que estamos mellor organizados que en Nova Orleáns. Todas estas obras que fixo Augas de Galicia foron realizadas sen ningún proxecto nin previsión. Ata tal punto foi a falta de previsión que o material que arrincaron ao río, miles de toneladas de restos vexetais, acumulárono, sen ningún permiso, en fincas de particulares e tivérono alí meses, pese ás chamadas e denuncias dos propietarios. Pódese gozar dun río, débese gozar dun río sen hipotecar a súa esencia, e hai formas de facilitalo, pero sobre todo unha: deixando ao río ser quen é. Tamén se poden facer paseos preto dos ríos, non son necesarios grandes lucimentos, nin sistemas de iluminación, pero si se poden habilitar camiños, se respectan as distancias ao curso de auga e a zona máis íntima do bosque galería. Mesmo pódese facilitar o acceso á beira das augas en lugares determinados. Así se vería e sentiría o río sen danalo. Hai problemas de abondo nos ríos, e para solucionalos hai que invistir:
• Na eliminación das verteduras líquidas urbanas directas ás augas.
• Na erradicación da vexetación alóctona que vai ocupando as beiras e o leito das canles e desprazando á propia.
• No control e eliminación dos recheos consentidos das xunqueiras e brañas que son as extensións naturais dos humidais e ademais son factores fundamentais na regulación do equilibrio hídrico, como controladoras das crecidas e receptoras das augas de inundación. Se queremos mellorar os cursos fluviais, debemos ter moi claro o que é un río para saber o que lle impide ser el mesmo. Iso si que é un esforzo, especialmente para algunha xente.

O PG PRESENTA O 1ºPROGAMA MUNICIPAL CONTRA O CAMBIO CLIMÁTICO

“AXENDA RESPIRA” do Partido Galeguista supón un punto de inflexión a tódolos niveis para a política local tradicional.

¿Que obxectivo persigue a “AXENDA RESPIRA”?
O programa pretende ser o camiño cara un concello sostible. Que implante un novo modelo de desenvolvemento municipal que satisfaga as necesidades das xeracións actuais sen comprometer a capacidade das xeracións futuras. É responsabilidade de todos non botar a perder o mundo no que vivirán os nosos fillos, polo tanto, debemos actuar no presente pensando no futuro.
¿Que é a “AXENDA RESPIRA”?
É un programa de actuación municipal (axenda 21) que o PG propón para a Loita Contra o Cambio Climático en Sanxenxo.
¿Que propón o Programa?
A axenda propón acadar máis de 100 obxectivos a través de máis de 100 propostas en tódolos ámbitos municipais. Todo isto a través dunha novedosa proposta de regulamento local de emisións, baseado no comercio e tramitación de ecobonos, ecotasas e certificacións tramitados pola administración local.
¿Como se executa o Programa?
O Consello Municipal de Sostibilidade debe ser o órgano redactor e executor do Programa definitivo, e ha de estar formado por representantes e expertos en diversos ámbitos que aseguren o equilibrio das decisións tomadas.
¿Por que un Programa Municipal?
Máis de 5000 cidades e municipios en todo o mundo están elaborando e presentando as súas Axendas Locais, asumindo a súa responsabilidade e a súa capacidade de transformación. Badajoz, Tarragona,Viladecáns, Barcelona, Bilbao, Alicante, Córdoba, etc son algunhas das moitas cidades e municipios españois que xa teñen en marcha algún programa de sostibilidade. A clave do éxito é cumprir a vella máxima “pensar globalmente e actuar localmente”.
¿Por que se presenta agora?
No1983 Nacións Unidas adoptou o concepto “Desarrollo Sostenible” e no 1989 comezou a aplicación do Programa ou Axenda 21. No 1995 cidades españolas como Barcelona aceptan a Carta Magna e implantan os seus programas, no 2004 (21 anos despois do comezo) os nosos políticos locais, representados de xeito conxunto pola Comarca do Salnés, firman a adhesión á Carta de Aalborg. Iniciado o 2008, pasado máis dun cuarto de século dende que se aceptou o problema, e catro anos dende que aceptou e incumpriu o compromiso de tomar medidas e implantar programas específicos, decidimos presentar a nosa proposta.
¿Por que o PG é a única formación política de Sanxenxo que loita contra o Cambio Climático?
As formacións políticas miran para outro lado cando se fala de tomar medidas de sostibilidade, estas medidas supoñen tomar decisións contra a presión urbanística que exercen os poderes económicos. Por outra banda é evidente que as campañas electorais e o cumprimento das súas promesas dependen en gran parte dos poderes económicos.
Quen cala outorga por iso o PG non cala e os demais si.
É completamente absurdo defender e presumir de Punta Vicaño como recurso natural ó mesmo tempo que se vota en favor do desenvolvemento urbanístico de Punta Festiñanzo. O interese público debe permanecer por riba do particular.
Os Consellos Municipais de Sostibilidade poden contradicir á xestión política polo que non son “invitados de moito agrado” para os políticos.

ENTREVISTA EXCLUSIVA COAS SUAS MAXESTADES OS REIS MAGOS DE ORIENTE

A Revista de Adina ten a honra de presentarlles a única entrevista que Os Reis Magos de Oriente concederon a un medio de comunicación.
A labor non foi nada doada, xa que aínda estamos pagando as letras do préstamo que tivemos que pedir para pagar a viaxe a Oriente. Para topar as Súas Maxestades investimos horas e a apertada axenda que teñen nestas datas deixáronnos moi pouquiño tempo para facer esta entrevista.
¡¡Pero conseguímolo!! E aquí a tendes.

_ ¿Que tal están? ¿Como se lles presenta o ano 2008?
Melchor: Ben, con ganas de que chegue a noite de Reis para poder facer felices a tódolos nenos do mundo.
Baltasar: Si, comparto a idea de Melchor, eu tamén o esto desexando.
Gaspar: É incrible o felices que son os nenos cos nosos regalos, isto paga con creces o traballo que nos supón esta longa viaxe cada ano por todo o mundo.

_ ¿Están os camelos preparados para esta longa viaxe?
Gaspar: Pois si, xa están listos. Foron esta semana a pasar a ITV e sen problema.
Melchor: O meu tiña unha luz de freo fundida, pero xa está arranxado.
Baltasar: E ó meu tiven que cambiárllelos cascos de adiante, que xa non se lles vía o debuxo e se me pillaban os de Tráfico…

_ ¿Como fan para chegar a tempo a tódalas casas do mundo?
Baltasar: É difícil, pero tentamos ir o mais rápido posible para que nos de tempo. Moitas veces, os nenos déixannos cousas de comer, tanto a nos coma os camelos, pero non podemos pararnos moito.
Melchor: O problema témolo co do carné por puntos, xa que se nos collen… E ademais este ano co da reforma do código penal…
Gaspar: Pero xa equipamos os camelos cuns GPS de última xeración, que detectan os radares tanto fixos como móbiles. Aínda que non son legais de todo, pero…

_ ¿Pórtanse ben os nenos durante todo o ano para que lles levedes o que vos piden?
Baltasar: Os nenos soen portarse ben, en xeral non hai queixa.
Gaspar: Non esaxeres Baltasar, que este ano temos bastante carbón que repartir.
Melchor: Si Gaspar, pero moito dese carbón tamén é para os maiores.

_ O reparto en Sanxenxo, ¿resulta moi complicado?
Melchor: Sanxenxo é un dos lugares onde mais regalos deixamos. ¿O reparto? Pois eu penso que como todos os demais lugares, ¿non compañeiros?
Gaspar: Home, damos grazas de que o Nadal non sexa no verán, por que polo que vemos isto esta a tope de coches, e meter os pobres camelos na caravana…
Baltasar: Sí, e ademais dende que meteron isto de “R” polas rúas non hai quen circule. Todo son fochancas e eu xa lle tiven que cambiar as suspensións ó camelo dúas veces.

_ ¿A que hora, aproximadamente, comezades o reparto dos regalos?
Baltasar: Pois a iso da unha da madrugada, mais ou menos. Depende tamén de cómo estea a noite, xa que se chove hai que ir máis a modo xa que os camelos vanse nas curvas e leva máis tempo.
Melchor: Os anos anteriores comezábamos sobre as 12 da noite, pero este ano o sindicato arranxounos o tema e comezamos unha horiña mais tarde.
Gaspar: Iso, ¡traballamos unha hora menos!

_ ¿Cal é o voso truco para que nunca ningún neno fose capaz de velos deixándolles os regalos?
Os tres a vez: ¡¡Pois porque somos máxicos!!, ¿ou que pensades?
Melchor: Ademais, se algún neno nos está esperando para vernos pasamos de longo e volvemos logo.

_ ¿Non resulta moi cansado facer as cabalgatas antes do reparto de regalos?
Baltasar: Home, cansado cansado non é, pero que se nos acumula moito o choio si que é verdade.
Melchor: A nos o que nos dá forzas é ver a ilusión coa que os rapaces nos miran, escoitar o que queren, compartir con eles eses pouco minutos… con iso, temos forzas para afrontar toda a noite.
Gaspar: Ademais iso é outra cousa na que está a traballar o sindicato, ¡que para iso estamos afiliados! Que nos repartan algo mais o traballo.

_ ¿Qué fan os reis magos durante o resto do ano?
Gaspar: Pois dígovos: Eu collo a segunda quincena de Xaneiro de vacacións, e logo collo os outros quince días no verán. Melchor colle todo Setembro para repor forzas cara o Nadal e Baltasar… ¿ti cando as colles Baltasar? !E que este cambia cada ano¡
Baltasar: Pois este ano… collerei agosto. Estou pensando en irme ata Sanxenxo á praia.
Gaspar: Logo o resto do ano vixiamos ós nenos e nenas, a ver como se portan, e vamos preparando cousiñas para o Nadal, sacamos os camelos a pastar…
Melchor: ¡¡Sempre che hai cousas que facer meus fillos!!

_ Unha pregunta un tanto indiscreta. ¿Teñen moza?
Risas.
Risas.
Máis risas.
Melchor: Moza eu non teño, pero amigas…algunha hai por aí.
Gaspar: Eu tampouco teño nada serio.
Baltasar: Eu unha vez tiven unha, pero cando lle dixen que traballaba de noite deixoume. ¡¡Non sei eu o por qué!!

_ Despois de tantos anos de traballo ¿Teñen prevista a xubilación?
Melchor: Non, esta é a nosa forma de vida, existimos para isto e non queremos deixalo nunca.
Baltasar: A ilusión coa que os nenos nos agardan todo o ano é algo que te enche tanto que amas este traballo máis que a nada no mundo.
Gaspar: !!Por iso non temos mozas¡¡
Risas.

_ Ben Súas Maxestades, a entrevista toca a súa fin. ¿Queredes dirixirvos os nenos e nenas que leen esta revista?
Gaspar e Baltasar: Que fale Melchor que é o que ten máis facilidade de palabra, nos somos moi tímidos.
Melchor: Pois falo eu, tranquilos.
Nenas e Nenos, como cada ano, a noite do 5 ó 6 de Xaneiro pasaremos polas vosas casas a deixarvos os regaliños. Esperamos que fosedes moi bos, xa que se foi así teredes a vosa recompensa.
Se este ano nos ides deixar comida, por favor, non deixedes moito doce, xa que somos moi lambóns, e nas últimas análises saíunos algo alto o colesterol.
Nada máis, unha forte aperta a tod@s e deica logo amig@s.

O PATRIMONIO EN ESPERA

Xa vai máis dun mes que un accidente de circulación na estrada de Adina co camiño de Barbeito, provocase a destrución parcial da base do cruceiro, quedando desfeito. Moitos dos que vivimos cerca sentimos o pesar de que un elemento cultural e artístico tan característico da nosa terra sufrise ese dano, sendo restaurado fai pouco por unha empresa especializada. Pensouse que tras isto, o dano sería reparado con urxencia. Pero despois dunha espera considerable, a única intervención foi a de poñer uns valos metálicos do concello para impedir que os rapaces, que xogan ao seu redor, sentasen na escada aberta.
Non pode ser escusa que non se coñeza o estado no que se encontra o Cruceiro de Barbeito, por parte do responsable de patrimonio do concello ou de institucións superiores. Como ben di o seu nome e a súa función, a súa situación nunha encrucillada de camiños, é de paso obrigado para toda a poboación da parroquia de Adina. Sábese que un deterioro deste tipo, e que afecta á estrutura da obra etnográfica, pode levar, co tempo, á alteración de toda a peza.

TOMANDO AS UVAS DIANTE DO RELOXO DO CONCELLO DE SANXENXO.

Estimados veciños do concello. Nestas festas resulta que todo mundo ten que ter familia, pasalo ben... e en moitos casos iso non ocorre así. Hai moita xente neste concello á cal nos apetecería (súmome) facer unha xuntanza de tódolos veciños que nestas festas se sintan sos, ou simplemente lle apetece celebralo Nadal ou a entrada do aninovo en compañía doutra xente.
Esta idea xurdiu nunha conversa informal, entre xente que non sabíamos que facer, ou como se nos ía presentar estas festas. A min ocorréuseme a idea de que o concello, no canto de facer só unha gran comilona para os nosos maiores (máis que merecida), tamén podería coidarnos os mais xoves e facer unha comida o día de Nadal, para tódalas idades, aínda que tiveramos que poñer algúns cartos, e que non fose con demasiados luxos.
Tamén sería unha boa idea, tomar as uvas todos xuntos co son do novo reloxo do concello. ¿Que vos parece a miña idea? Eu creo que moita xente o ía agradecer e incluso familias compostas por tres, dúas persoas... que se sintan un pouquiño soas.
Persoalmente non me gustaría que este artículo quedara só niso (un montón de letras), gustaríame que, si fose posible, a xente se animara a pedirlle a alcaldesa se nos regala unhas próximas felices e divertidas festas de Nadal, que creo que sería beneficioso para todos. É unha forma de unión e alegría, que moitos agradeceríamos.

UN FESTIVAL DE NADAL DO COLEXIO DE PORTONOVO

A ANPA, do colexio Público de Portonovo, organizou un festival do Nadal, o día 22 de Decembro, no que os nenos e nenas deleitáronnos cunha fermosa interpretación da obra ”As zapateiras e os trasnos”,e unha posta en escena de dúas coreografías de baile moderno, dirixido pola súa profesora de baile. Despois de disfrutar con todo este repertorio, os nenos tiñan unha merendola e para os maiores o sorteo dunha cesta.
Para os nenos serviu como unha boa escusa para reunirse cos seus amigos e compañeiros de xogos no medio destas vacacións e para os pais tamén foi unha reunión onde puideron charlar entre eles e incluso coñecer os amigos dos seus respectivos fillos.

A NOSA HISTORIA EN FOTOS

Este mes dispomos de unha fotografía xa non tan antiga, que data do 1981. Nesta imaxe vemos reflectida o que sería o tradicional Enterro da Sardiña que se celebra en Portonovo. Como todos sabemos é unha festa que representa o fin do entroido

CUARTO INTERCAMBIO CULTURAL DA AAVV DE ADINA

Os veciños de Adina levaron a cabo o cuarto intercambio cultural destes últimos dous anos. Nesta ocasión a Asociación participante era “Os Candiles” de Oviedo.
Pola mañá os asturianos foron recibidos no Concello polo Equipo de Goberno, que lle entregou unha placa conmemorativa da súa visita, a través do Concelleiro de Seguridade Cidadá Salvador Durán.
Despois a directiva de Adina acompañou ós visitantes polas zonas menos coñecidas de Sanxenxo, visitaron o Miradoiro das Canteiras onde intercambiaron opinións co Presidente da Comunidade de Montes, Roberto Garrido, ó que felicitaron pola construción do citado miradoiro e a casa comunal, tamén puideron ver a Igrexa de Adina, a Capela da Lanzada, o Pazo de Quintáns e outras zonas que se incluíron nunca xira en autobús por todo o Concello.
Unha vez rematada a excursión os socios dos dous colectivos compartiron unha merenda con produtos autóctonos do lugar e viño albariño. Durante este acto tivo lugar o intercambio de regalos e recordatorios habituais, intre no que xurdiu a proposta máis salientable do evento, e que consistiu na intención de levar a cabo unha caravana de mulleres dende Oviedo a Sanxenxo, a idea foi collendo corpo cando as mulleres asturianas observaron a gran cantidade de solteiros que viven na zona de Adina.

INAUGURACIÓN DA NOVA PRAZA DE ADINA

O pasado 25 de decembro inaugurouse a nova praza de Adina. Ó acto acudiron os principais membros da corporación municipal, xunto co cura da parroquia, quen dou a bendición á nova praza e, por certo, a algún deulle un bo baño de auga bendita (se coñece que viu que lle facía falta tamén algo de bendición). Un bo número de veciñas e veciños que non se quixeron perder o acontecemento acudiron ó lugar para gozar do primeiro día na praza. Tamén se deu por inaugurado, ese mesmo día, a restauración da tribuna da Igrexa de Santa María de Adina.
Aínda que a climatoloxía non acompañou, algúns cativos aproveitaron para estrear tanto o parque como os agasallos traídos por Papá Noël.
Por fin Adina conta cun espazo de ocio en condicións, no que os pequenos, e non tan pequenos, poidan pasar parte do seu tempo de lecer dun modo tranquilo sen ter que desprazarse ata os parques de Portonovo ou Sanxenxo.
Aínda así, hai cousas que se deben engadir a esta nova praza. Dende a Revista de Adina, e logo de consultar con distintas personalidades do entorno, chegamos as seguintes conclusións do que falta na praza e expoñémolas a continuación, coa esperanza de que se teñan en conta.
A praza actual debería de contar con:
_ Unhas baias para a pista polideportiva. Esta pista debería de ter todo o seu perímetro balado, para impedir que as pelotas saísen sen control cara calquera das estradas que estreman co recinto, xa que o perigo que isto supón é moi grande, e máis, tendo en conta a velocidade á que pasan os coches pola recta que vai a Portonovo.
_ Pasos de peóns elevados en toda a recta que baixa cara Portonovo. Quizais esta sexa unha das medidas máis urxentes que se deben levar a cabo. Dentro de moi pouco a praza atoparase chea de nenos pequenos, e pola estrada da que estamos a falar, os vehículos alcanzan velocidades de verdadeiro pánico. Isto, de momento é un perigo en potencia, e debemos tomar cartas no asunto para non ter que lamentarnos logo. Colocar pasos de peóns elevados inflúe de xeito directo na seguridade desta zona, xa que obriga a reducir a velocidade ós conductores, que poderán reaccionar ante calquera neno ou nena que cruza, por exemplo detrás dun balón. Non quero imaxinarme isto sen pasos elevados. Estaríamos a falar dunha desgracia e ninguén quere tal cousa.
_ Diferentes tomas de corrente, que faciliten a colocación de aparatos de música, megáfonos, etc. en calquera acontecemento que alí poida ter lugar. Do contrario, a dificultade para celebrar actos será moito maior.
_ Dotar a pista polideportiva de porterías e canastras, xa que sen elas, a práctica destes deportes vai a resultar unha tarefa complicada. Marcar os campos de baloncesto e incluso non estaría de mais, pintar un campo e instalar unha rede de voleibol.
_ Un novo local social, que converterá a esta zona no verdadeiro centro neurálxico de Adina, onde os veciños poidan acudir cos seus fillos a todo tipo de actos, tendo a tranquilidade de contar cun parque no que deixar ós seus fillos, suficiente aparcamento, zonas verdes, etc. Un local dotado de ordenadores e internet sen cables que faciliten a labor da Asociación de Veciños e de calquera veciñ@ que se queira conectar á rede mediante a WIFI.

Cremos que estas reformas, xunto coa construcción da nova casa cultural transformarían este espazo público e colocarían a Adina á cabeza das parroquias do Concello.
Un saúdo a tod@s e ¡a gozar da nosa praza!

AS MALAS CONDICIÓNS DA RÚA ESPIÑEIRO

D. Roberto-Alfonso Fernández Lores, en nome e representación do Grupo Municipal do Bloque Nacionalista Galego no Concello de SANXENXO
Os nenos e nenas de ensinanza infantil que asisten ao Colexio Público de Portonovo, teñen o acceso ás aulas pola rúa Espiñeiro.
A rúa Espiñeiro, no tramo de entrada ao colexio, ten unha beirarrúa de aproximadamente 1 metro de ancho cun poste de Fenosa que a estreita inda máis, impedindo o paso por ela dos carriños.
Nese tramo de rúa tamén se atopan as instalacións do club de piragüismo, que carece de beirarrúa, co conseguinte perigo para os mozos e mozas que teñen que trasladarse ata a praia coas súas piraguas.
A rúa Espiñeiro ten na actualidade dobre sentido de circulación de vehículos o que provoca unha maior intensidade de tráfico e impide a instalación de aparcadoiros, problema que quedaría resolto dotando de un único sentido de circulación á rúa Espiñeiro, preferiblemente de entrada pola rúa Areal e saída pola rúa Rafael Picó.
Por todo o exposto, solicitamos que o Pleno da Corporación adopte os seguintes acordos:
_Aproveitando as obras de humanización das rúas de Portonovo, se amplíe o ancho das beirarrúas do tramo de entrada ao C.E.I.P. de Portonovo.
_Que se aplique o sentido único de circulación para vehículos na rúa Espiñeiro e se marquen prazas de aparcadoiro no tramo de entrada ao colexio.
_Que, mentres non se proceda ao traslado das instalación do club de piragüismo, se fagan beirarrúas ou se coloquen pivotes fixos que permitan o paso seguro dos piragüistas.

AUSENCIA DE RECURSOS NO CENTRO DE BALTAR

O PG denuncia a alarmante situación de caos e desatención que se produce ante a ausencia de médicos e recursos materiais no Centro de Saúde de Baltar. Os profesionais da medicina que traballan neste centro fan auténticos "malabarismos" para atender os pacientes que "peregrinan" polo centro en busca de atención. O pasado mes de Maio o Partido Galeguista solicitaba reforzos para o servicio de Pediatría do Centro de Baltar, incluso en campaña electoral colgáronse tres pancartas esixindo para este centro un pediatra para o PAC de 24 horas, ou sexa , para urxencias o igual que un radiólogo. Nalquel intre o único que lles preocupaba os outros candidatos era as farolas e palmeiras onde estaba atada a pancarta que pedía melloras en pediatría, a outros preocupáballes que saíra a foto dun neno como nos botes de papilla. Por desgracia, o tempo dannos a razón , unha traxedia infantil fainos ver os escasos recursos dos que contamos e que a verdadeira importancia daquelas pancartas era súa mensaxe.Solicitamos que os programas de vacinación medren e cubran a todos, que os nenos con convulsións febrís non teñan que xogarse a vida na estrada camiño ó Hospital Provincial, que a atención ó paciente non se sobrecargue,que as ambulancias non se retrasen, en resumo, unha mellora sustancial no servicio de sanidade.Pasados seis meses todo segue igual, os partidos que gobernan a xunta non fixeron nada relativo a este tema e o que goberna o Concello tampouco. Pero non se decataron coma funciona o Centro de Baltar ata agora? Os escasos pediatras están saturados, a atención ós nenos é frenética e os medios escasos. As listas de espera non paran de medrar. Os médicos de cabeceira son poucos e parecen desbordados e a crispación dos pacientes sigue aumentando. Pero ata que pase outra desgracia aquí ninguén protesta, non vaia a ser que ó Goberno Central da Xunta lle sintan mal as queixas.Dende o PG demandamos outra vez estas melloras para o Centro de Saúde do xeito máis breve posible.AS MELLORAS NA ATENCIÓN INFANTIL NON PODEN ESPERAR

¿COMO CELEBRAN OS NENOS DO CONCELLO A ENTRADA DO OUTONO?

O máis común, como todos sabemos é coa festa do Magosto nos centros onde estudan. Nestas xuntanzas, os nenos levan castañas previamente, e os seus profesores ásanas. Logo repártenas en cucuruchos de papel e os nenos cómenas, e coas mais negras píntanse uns os outros.
Algúns dos colexios fan xogos entre todos os nenos do centro, como na Florida ou no Abrente, estas actividades son por exemplo: buscar coa cara, sen axuda das mans unha castaña no medio de serrín ou fariña, bailar por parellas agarrando a castaña coa fronte intentando que non se caia, outro dos xogos son por exemplo os relevos,ou carreiras con zancos...etc, como vedes, os nenos pásano de marabilla. Outros colexios fan actividades en común, como a observación do outono nunha zona de castiñeiros, para poder observar a caída da folla, os ourizos,as castañas...como levaron a cabo no colexio de Dorrón, antes do tradicional magosto.
En tódolos centros dependendo os anos dos cativos, facíanse determinadas actividades, como debuxos, redaccións, pintar castañas, facer castañas móbiles... fomentando sempre a creatividade e a imaxinación.
No colexio de Abrente por exemplo, os nenos de un aniño foron o patio a xogar entre as follas caídas das árbores e despois nas aulas xogaron coas noces, castañas e tamén follas. Os rapaces de tres anos foron visitar os muíños de Meaño onde colleron ourizos, follas, landras...,atenderon moi interesados as explicación que a súa mestra lles daba. O chegar a clase a súa profesora contoulles unha historia e pintoulles a cara, para que dramatizaran como se fosen unha folla caindo dunha árbore. A continuación, coas follas recollidas nos muíños fixeron un mural, onde as pegaron.
Outras das actividades que levaron a cabo tódolos centros en común do Concello de Sanxenxo é o xa coñecido “XIV Concurso Intercentros de trompos e Buxas”. Este concurso celebrárono o Venres 23 de Novembro onde había distintas modalidades como escachar e malabarismos, e dentro destas diversas categorías. Tamén a ANPA do Colexio Abrente ofreceulles os nenos unha chocolatada despois de se celebrar o campionato, non que quedaron gañadors os seguintes:
Na modalidade de Malabarismos:
_ 1ªCategoría: Bernardo Fdez. Balboa (Abrente), Carlos Martínez Martínez (Portonovo), Mateo Villalustre (Cruceiro).
_ 2ª Categoría: Santiago Castro Meis (Abrente), Fernando Fraga Rea (A Florida), Adrián Méndez (Cruceiro).
_ 3ª Categoría: Fran Cousillas Besada ( Noalla), Guillermo Bouzada (A Florida), Jorge Agís Aguín (Portonovo).
_ 4ª Categoría: Jorge Martínez Vidal (Abrente), André Varela Leiro (Sanxenxo), Mateo Cacheda Iglesias (Vilalonga).
Na modalidade de Escachar:
_ 1ª Categoría: Ismael Pérez (Cruceiro), Jacobo Mariño Moldes (Abrente), Victor Bouzada Rdguez (Noalla)
_ 2ª Categoría: José Soutullo Fdez.(Abrente), Adrían Abollo Oliveira (Nantes), Marcos Balboa (Cruceiro)
_ 3ª Categoría: Adrián Padín (Cruceiro), Nicolás Fraga Donsión (Abrente), Óscar Miniño Carballa (Noalla).
_ 4ª Categoría: Adrián Torres Bea ( A Florida), Pedro Durán González ( Vilalonga), Luis M. Martínez Chan (Sanxenxo).

A VERDADEIRA HISTORIA DO PARQUE EMPRESARIAL DE SANXENXO

Hoxe queremos sacar á luz a verdade sobre o que está acontecendo co enlace do polígono Industrial de Sanxenxo. Non facemos mais que ler na prensa declaracións que non aportan nada novo e que, en moitos dos casos, non fan, senón confundir.
O que aquí acontece é unha clara batalla política entre Xunta de Galicia (PSOE e BNG) e Concello de Sanxenxo (PP).
O fondo de tódalas discusións é a construcción da infraestructura de entrada ó polígono dende a Autovía que se está a construír, xunto coa que comunicará dita vía con Gondar e Vilalonga (infraestructura prevista no Plan Xeral de Sanxenxo).
Cando se proxectou o desdobre da Vía Rápida do Salnés en Autovía, a Xunta de Compensación do S.U. 15 de Nantes (Parque empresarial de Sanxenxo) cedeu un total de 23.000 metros cadrados de terreo ó Concello, por petición da CPTOPT (Consellería de Política Territorial Obres Públicas e Transportes), a cambio da construcción do enlace do polígono coa autovía. A CPTOPT apodérase desta superficie e decide que é o Concello quen ten que cubrir os gastos da infraestructura de entrada ó citado Parque. Ante isto, o Goberno Local negase e paraliza as obras de desdobre no tramo que lle cedera á Xunta de Compensación, xa que, de non facer eles o enlace, o Concello non lle cede este terreo a CTPOPT de xeito gratuíto. Cando isto sucede, a Xunta de Galicia crea unha bolsa de cartos que pagarán a expropiación dos terreos, pero esta bolsa vai a nome dos seus antigos propietarios, algo surrealista, xa que ese terreo pertence dende que se comezou a facer o polígono a Xunta de Compensación, e con este organismo nunca se contou para nada.
Resulta que os anteriores Gobernos, Local e Autonómico, ambos en mans do PP, non deixaron constancia de quen sería o órgano encargado de levar a cavo a obra. Dous anos despois, a Xunta de Galicia mudou de mans, e entrou no poder a coalición entre PSdG PSOE e BNG, mentres que en Sanxenxo seguen gobernando os Populares.
Na actualidade, o Concello mantén unha dura batalla coa Xunta en 6 proxectos máis, tanto relacionados coa rede viaria, como de tipo urbanístico e, incluso existen tamén dúas frontes abertas con Medio Ambiente, o que nos mostra que a separación entre ambas Administracións é total.
En Nantes, ningunha das dúas se quere facer cargo do custo que supón dotar ó polígono dunha entrada en condicións e dunha estrada que permita os habitantes de Vilalonga acceder a dito parque ou a autovía, sen necesidade de pasar por Sanxenxo.
O futuro do Parque empresarial non se pode ver comprometido polos erros que os anteriores mandatarios cometeron, nin moito menos. Sanxenxo merece algo mais que iso. Estamos a tempo e en disposición de dotar a este polígono das entradas que precisa para que poida traballar a pleno rendemento, como se esperaba del.
Ata este momento, os organismos públicos non investiron nin un só euro neste parque, e creemos que é o momento de que o fagan, xa que, polígonos similares da Comunidade estanse a financiar con cartos públicos. Durante todo este proceso, o único que cumpriu coa súa parte do trato foi a Xunta de Compensación, que fixo o que se lle pediu no prazo que se lle esixía. Era competencia deles ter o polígono nas condicións nas que se atopa actualmente, comunicado con tódalas parroquias colindantes a través de pequenas entradas, coa infraestructura de conexión co futuro parque empresarial de Meaño e co tramo de estrada que uniría a Autovía con Vilalonga, que, a pesares de que pasa por dentro do polígono era competencia da Xunta e mais do Concello a súa construcción. Eles fixeron do Polígono o elemento de unión e de integración en Sanxenxo de núcleos rurais como Nantes, O Santo, Dadín, etc. que dende a construcción da Vía Rápida do Salnés se quedaran completamente illadas. E casualmente, é a propia Xunta de Compensación a que están a pagar os desacordos políticos. Eles e, no caso de non chegar a un acordo, tódolos demais veciños do Concello de Sanxenxo e outros Concellos, como Meaño, xa que os cidadáns de Dena e arredores chegarían a autovía en menos de tres minutos a través da estrada de unión entre estes dous puntos que ninguén quere facer. Agora é responsabilidade do Concello e mais da Xunta pórse de acordo para acadar unha solución coherente ó problema. Unha boa entrada o polígono, xunto con unha estrada que una o mesmo coa afastada Vilalonga faríanos un Concello moito mais grande e unido que nunca. Por non falar da desconxestión de trafico que isto suporía, sobre todo no verán, nunha vila que é un caos circulatorio na época estival.
Aínda que non o pareza, estamos a falar dun polígono que a pleno rendemento garantiría o “paro 0” no concello para os vindeiros 25 ou 30 anos. E se a actual Alcaldesa non é quen de pórlle solución, fágano vostedes PSOE e BNG. Os vosos compatriotas mandan na Comunidade Autónoma e a vos si que vos escoitarán. Esa é a forma de facer unha oposición leal para cos cidadáns do seu Concello e gañarse os seus votos, non criticar sen aportar solucións. E aínda que se teñan que postular en contra dos intereses dos seus partidos na Xunta, estarán demostrando interese polos veciños de Sanxenxo, que son a quen vostedes representan. O noso futuro depende de vostedes, non xoguen con el.
VIPS postúlase do lado da Xunta de Compensación e apoia o Goberno Local, e a Alcaldesa parece estar facendo todo o que está nas súas mans para solucionar o problema, incluso véndose na obriga de mandar a Policía Local a deter as obras de desdobre no terreo en discusión. Estas dúas posturas son de agradecer, pero hai que seguir traballando, non só serven as palabras. O que é realmente vergonzoso é a actitude dos grupos do PSOE e BNG. Dende o PSOE prefiren facer política xeral con este problema, antes de buscar o ben para os veciños do Concello. Simplemente se adican a repetir o que diga o seu partido dende o Goberno Autonómico.
O caso do BNG é aínda mais escandaloso para con Sanxenxo, xa que dende Santiago, o propio BNG mostra o seu total apoio á Xunta de Compensación e os representantes locais de este mesmo partido reclaman que a estrada a fagan os propietarios do parque cos cartos que obtiveron das plusvalías. Incrible.
A solución teñen que acordala o Concello de Sanxenxo e a Xunta de Galicia, e deberían de facelo antes de que a Autovía estea rematada, xa que logo suporía un tremendo caos circulatorio e un custo económico moito maior. Que mellor forma de presionar a Xunta que ir todos da man dunha mesma idea, unha idea que naza de pensar nos intereses de Sanxenxo, dos seus actuais veciños e dos futuros habitantes deste Concello.Unha idea que cando chegue a Xunta de Galicia, so polo peso da gran cantidade de xente a que representa, lles obrigue a solucionar este problema. Esa sería forma de facerlle ver a Xunta que Sanxenxo SI está preparado para ser un referente a nivel comarcal e autonómico.

¿QUÉ PASARÁ SE NON SE CHEGA A UN ACORDO?
No caso de non haber un acordo entre as administracións, o polígono quedaría semi morto. Camións de grande tonelaxe non poderían acceder ó mesmo, co que as empresas non estarían interesadas en instalarse nel. Os vehículos pesados que si puideran acceder terían que facelo polas estradas de sempre, e non me quero imaxinar o que suporá ter que entrar 50 tráilers en Sanxenxo en pleno verán. Colapsarán aínda mais o municipio.
En definitiva, non dotar o Polígono desta entrada significaría condenalo ó fracaso. Sería como ter un transatlántico no río de Fabaiños.

¿QUÉ ALTERNATIVAS SE PODEN LEBAR A CAVO SE OS POLÍTICOS NON SE POÑEN DE ACORDO?
Esta pregunta xa a fixeron os membros da Xunta de Compensación, quen lle propuxo a CPTOPT correr cos gastos da obra, e logo, durante os anos que dure a concesión da estrada cobrar polo número de vehículos que circulen por a mesma, pero ó Director Xeral parece que non lle gustou moito a idea de que os beneficios de explotación os fosen a levar outros cos que non contaban e bloqueou esta iniciativa.
A outra opción de que costeen a obra os propietarios sería que política Territorial e Concello de Sanxenxo lles pagasen o tramo de estrada que a Xunta de Compensación xa ten realizada dentro do polígono e que uniría a autovía coas vilas de Vilalonga e Gondar. Este tramo, que discorre por dentro do polígono, xa está rematado, e foi financiado pola Xunta de Compensación, cando deberían habelo pagado entre o Concello (48%) e a Xunta de Galicia (52%).
O que en ningún caso é unha alternativa viable é a barbaridade que puido escoitarse de boca do secretario Xeral da Consellería de Ordenación do Territorio, e que reiterou o representante local do Grupo Nacionalista, de que son os propietarios dos terreos os que deben realizar a obra coas plusvalías que van obter dos seus terreos dentro do polígono. Señores, en todo caso, coas plusvalías terán que render contas a facenda pública, que é quen se encarga diso, pero non facer estradas.

¿ESTE PROBLEMA PREOCUPALLE REALMENTE A XUNTA DE GALICIA?
A resposta é moi clara: NON. A Xunta de Compensación tentou por tódolos medios poñerse en contacto coa conselleira de Política territorial, a Sra. Dna. Mª Xosé Caride, co fin de acadar unha solución a un problema de tan grande magnitude. A carta contestouna, moito tempo despois, un señor que ninguén coñece que di ser o “Xefe de Gabinete da Conselleira”. A resposta veu a ser que a Señora Caride tiña cousas mais importantes que facer. Vamos, que 5.000 postos de traballo directos dentro dunha comarca que nun so trimestre perdeu 7.000 deben ser un problema menor para Caride.
Con este panorama, a Xunta de Compensación decide ir mais aló, e remiten unha carta o presidente da Xunta de Galicia, Don Emilio Pérez Touriño. E aquí xa nin sequera un descoñecido contesta. A resposta é silencio.
Parece que por parte do Goberno Autonómico non interesa que, nun Concello en mans do PP se produza un impulso tan grande como sería este Parque Empresarial coas entradas necesarias para garantir a súa actividade a pleno rendemento. Parece ser que Sanxenxo xa é importante de abondo e non o debe ser mais.

OUTRAS CURIOSIDADES DO CASO:
Este problema, xa dende as súas orixes é surrealista, xa que a empresa concesionaria da obra de desdobramento da vía rápida (UTE Copasa-Puentes-Caixanova) cando esta saíu a concurso, no prego de Condicións Técnicas especificábase a construcción do enlace, polo que se deduce que contaban con facelo e polo tanto xa está presupostado. Deste xeito non entendo por que non son eles os que fan a obra. E no caso de non facela, dese presuposto que eles deron haberá que descontar os cartos que custe esta obra, xa que, doutro xeito estarían cobrando por algo que non fixeron, e iso eu creo que é…ilegal.

As presións comezan a ser moi fortes, e non se descarta que no prazo dende a elaboración deste artigo (26/11/2007) ata a súa publicación (02/12/2007) ambas partes acaden un acordo.
Esperemos que así sexa e que cando vostedes lean isto, xa sexa unha historia cun final feliz para todos.

ENLACE DA AUTOVÍA CO PARQUE EMPRESARIAL DE NANTES E VILALONGA

Datos obxetivos. Fonte Xunta de Compensación do S.U.15 de Nantes (Parque Empresarial de Sanxenxo)

· El Polígono Empresarial de Nantes debería ser un revulsivo a la economía comarcal.
· La Junta de Compensación del Polígono Empresarial de Nantes, cree que ha llegado el momento de que tanto el Concello como la Consellería de Política Territorial, desbloqueen el problema del acceso a dicho polígono, y el acceso por el mismo a lugares como Nantes o Villalonga.
· Consecuencias del No acceso:
El no acceso al Parque Empresarial tendría una merma considerable en lo que a nuevos puestos de trabajo se refiere, ya que se estima en alrededor de 5.000 los nuevos empleos que se generarían con la puesta en marcha de dicho Parque. Hay que recordar que en el último trimestre, esta Comarca tuvo un aumento en las cifras de empleo de 7.000 parados más, lo que hace todavía más ilógico que la Xunta no se avenga a un razonamiento con el Concello.
El no acceso a Nantes y Villalonga, haría que el tráfico rodado pesado para acceder al Parque se hiciese por vías secundarias y terciaras, lo que pondría a Sanxenxo en una situación de tráfico insoportable, ya que para acceder a dicho Parque habría que hacerlo, por ejemplo, desde la céntrica calle Progreso en esa localidad, lo que haría que Sanxenxo estuviese colapsado continuamente por camiones de gran tonelaje.
· Esta Junta de Compensación cedió 23.000 metros cuadrados al Concello a cambio de hacer el enlace a dicho Parque y a Nantes, corriendo esta Junta con la urbanización de la carretera que cruza el Parque Empresarial para conectar con esa parroquia, y que ya está totalmente realizada y urbanizada. De hecho, en un informe emitido por la Dirección Xeral de Obras Públicas, se dice textualmente que "a construcción do enlace será asumida pola sociedade concesionaria de forma parcial" o que "as obras correspondentes á sociedade concesionaria comprenderán a execución dos catro ramáis de entrada e saida na glorieta".
· La concesionaria sabía que tendría que hacer el enlace.
Es más, la empresa adjudicataria de dicha Vía (la UTE Copasa-Puentes-Caixanova) era conocedora de que tendrían que hacer ese enlace, ya que cuando salió a concurso la obra de desdoblamiento, en el Pliego de Condiciones Técnicas se especificaba este último punto. Los promotores del polígono dicen que “si en un Pliego de Condiciones Técnicas viene reflejado ese particular, la empresa a la hora de presentar su presupuesto global lo ha tenido en consideración y lo ha incluido es sus partidas económicas. Es decir, la empresa tuvo que presupuestar la construcción del enlace en el total de la obra. Ese dinero no puede desaparecer ahora de dicho presupuesto, en algún lado debe de estar”.
· Por parte de esta Junta también quieren hacer público nuestra más enérgica protesta ante la negativa de la Consellería de Ordenación del Territorio a recibirlos para tratar de desbloquear este tema, al decirlos que "a actual complexidade e intensidade da axenda da Sra. Conselleira fan imposible atender todalas solicitudes de entrevista nun plazo razoable de tempo, polo que me vexo na obriga de desestimar a súa solicitude", carta firmada por Xosé Carlos Álvarez, Xefe de Gabinete da Conselleira. Creen que este escrito es una barbaridad, toda vez que el problema al que se hace referencia tiene la importancia suficiente para ser recibidos por la Conselleira o por la persona que ella crea conveniente, pero nunca cerrar la puerta en las narices a un grupo de empresarios, generadores de empleo y dinamizadores de una Comarca de importancia enorme en el tejido empresarial gallego.
· Dicen que “la Conselleira no tiene toda la información suficiente (que pretendíamos hacerle conocer en dicho encuentro negado) o que la que tiene no es la correcta, porque desde que se puso en marcha este polígono el enlace al mismo SIEMPRE estuvo presente en los documentos, planos, planes parciales, planes generales, etc., y SIEMPRE con cargo al erario público, no al privado. Si así fuera, probablemente desde el inicio de la promoción privada del Parque Empresarial se habrían realizado las cosas de otra manera o, simplemente, no se habría realizado el mismo, y tendría que desarrollarse el Parque por expropiación. Este último supuesto haría que el Parque tendría un coste de millones de euros para las arcas públicas. El Parque no le ha costado ni un céntimo de euro a los contribuyentes, es más, hemos tenido que pagar, como no podía ser de otra forma, una serie de impuestos, permisos y tasas que han revertido en las distintas Administraciones públicas. Por eso no entendemos la negativa de la Consellería a hacer algo que estaba comprometido y con presupuesto para hacerlo, y que en realidad no le va a acostar ni un céntimo al contribuyente, porque se hace por una permuta, es decir, por la cesión de nuestros 23.000 metros cuadrados (aproximadamente 2'5 millones de euros de suelo)”.
· La Xunta niega un enlace a Nantes pero da dinero a los madrileños:
La Xunta de Galicia busca soluciones para no tener que pagar el enlace comprometido en el Plan General, para enlazar la Vía Rápida, porque pasa por un Polígono promovido por empresarios de la zona, sin embargo, en el Barbanza, en un polígono de titularidad pública, acaban de adjudicar su urbanización a una empresa madrileña (Técnicas Territoriales Urbanas S.L. ), cuyo domicilio social se encuentra en Madrid. El rasero de medir es distinto dependiendo de cada Consellería..
· La indefensión en la que nos encontramos en estos momentos es total. Por un lado no tenemos acceso al Polígono y por otro no tenemos los 23.000 metros cuadrados que cedimos a cambio de dicho acceso. O sea, que en estos momentos, la única iniciativa privada por este sistema que existe en Galicia se encuentra en un punto de desilusión total y de incomprensión administrativa. Pusimos nuestros terrenos, nuestro dinero, nuestra ilusión. Fuimos señalados como referentes y se nos aplaudió por llevar a cabo esta actuación, y ahora se nos vilipendia y se nos ningunea por parte de la Xunta. Creemos que el señor Presidente de la Xunta debería de tomar medidas urgentes y ordenar la inmediata realización del entronque.
· Por último, queremos hacer público nuestro agradecimiento a todos los colectivos vecinales, empresariales y sociales que nos están mostrando su apoyo, así como el de la alcaldesa de Sanxenxo, que creemos que está haciendo todo lo posible para salvar esta situación, aunque haya tenido que llevar a cabo acciones de una gravedad como la de acotar una parte del desdoblamiento de la Vía Rápida. Sabemos que es una medida muy grave, pero más lo es que la Conselleira ni reciba, ni solucione, ni aporte ninguna acción positiva encaminada a desbloquear el problema. “

A NOSA HISTORIA EN FOTOS

Este mes temos unha fotografía de 1962 no Enxido, onde se estaba a celebrar unha “corrida de touros”, por suposto ficticia. Nesta xuntanza veciñal, vemos un público numeroso e ansioso por ver o que o gracioso raparigo ía facer con esa especie de garfo e coitelo. Non queremos despedirnos ata o mes, sen antes animarvos a participar nesta fermosa sección, enviando a vosa fotografía a casa veciñal de Adina ou chamando a un dos dous números da portada. Graciñas

A TORRE DO GAIÁS

En 1913, o arqueólogo alemán Robert Koldewey, descubriu no que sería a antiga Mesopotamia, unha escaleira entre o ceo e a terra, que deu pé á fabulosa historia da Torre de Babel. Este episodio está presente no texto do Xénesis, onde se relata que os homes, reunidos na chaira de Shinear, despois do Diluvio Universal (outra fabulosa historia que noutro momento interpretarei), resolveron levantar unha torre xigantesca. Deus, ao ver o que intentaban, obstaculizou os seus plans "confundindo as súas linguas" de modo que os obreiros non se puidesen entender entre si. Ao quedar incapacitados de traballar de común acordo, os construtores abandoaron a empresa e dispersáronse en diferentes direccións. A torre inconclusa e a cidade edificada en torno a ela chamábanse Babel ou Babilonia.
E como din que a historia é cíclica, recóllese dos textos de Heródoto (historiador e xeógrafo grego do século V a.C.) o que se presaxiaba que ía acabar pasando en Galiza:
En 1999, o entón presidente do goberno galego Manuel Fraga, iniciou o que chamaría “o soño de calquer gobernante”, proxectou a chamada Cidade da Cultura de Galiza. Quería atraer “visitantes e riqueza”, e pensou que a construción da Cidade da Cultura suporía unha nova peregrinaxe cultural a Santiago de Compostela, como se dunha nova Catedral se tratase. Non sei se Deus estaría moi de acordo en compartir a peregrinaxe ao seu Santo con esta mastodóntica oferta cultural. Posiblemente, vendo a competencia co icono relixioso, decidiu no deixar que o proxecto se vese rematado. A súa fórmula foi a seguinte:
As obras comezadas no 2000 seguindo os planos de Peter Eisenman, paralizáronse a mediados de setembro de 2005. Un dato importante do que non fala Herodoto é do financiamento da obra, que naquel tempo tiña que resolverse posiblemente polo sistema de troco, que aínda que non era moi exacto, sí era xusto. Neste caso, a incertidume de canto custaría o proxecto e ata o de agora unha constante. O presuposto inicial de 133 millóns de euros facía tempo que non daba nin para os ladrillos, tendo que sacar dos petos públicos máis do dobre do estimado: 274 millóns de euros, quedando pendentes de adxudicación 37 millóns de euros. Non só os cartos quedaban desfasados, as datas de conclusión das obras tamén: entre finais de 2004 e principios de 2005. A día de hoxe non hai data exacta para a entrada en funcionamento do complexo.
Xunto coas trabas económicas, existía unha falta de contido e funcionalidade nese entramado de edificios que configuraría a Cidade da Cultura. Diso encargouse o novo goberno, que a falta de ideas pedía opinión ao pobo. Pero despois de probar o ben que resultou no episodio da antigüidade a confusión de falas, Deus aproveitou para poñela en práctica de novo. E así foi como na chamada Comisión de Investigación da Cidade da Cultura conseguiu confundirnos a todos cos testemuños de aqueles que tiveran relación coas actuacións públicas referidas á construción. As testemuñas definiron o complexo arquitectónico do Monte Gaiás cada unha en cadanseu idioma. Dende logo, o último que fixeron foi poñerse de acordo na finalidade do proxecto. Foi visto como un beneficio persoal en moitos casos, aínda que Pérez Varela botara bágoas dicindo que non ten un peso. Tamén foi canteira de xóvenes licenciados, coma no caso de Manuel Fernández Balboa, que non traballou como becario precisamente. E aínda que existira un incomprensible erro de cálculo según Juan Hernández López, a Xunta en funcións tirou pola borda os cartos que non lle correspondían en adxudicacións de obras.
Pero si entre eles non se aclaran, os que están agora o teñen tamén complicado. Mentres Emilio Pérez Touriño afronta o marrón como algo irreversible que naceu mal; Anxo Quintana dálle a volta á tortilla, propoñendo utilizalo para fortalecer, normalizar e darlle futuro á cultura galega.E nós mentres tanto, sen ver de preto iso do que todos falan, mantémonos a espera de que os obreiros se poñan de acordo entre sí e resolvan rematar a obra que tantos cartos, incompetencias e dicires está a malgastar. Porque non nos enganemos, o problema non se encontra nun monte de Santiago de Compostela. O problema témolo tódolos galegos, e como promotores da obra é consecuente esixir responsabilidades e resolucións que seguen sen aparecer.

A

NA INTERNET, POUCAS AGAIAS

Imos falar dun tema que verdadeiramente nos parece un abuso e unha forma de propaganda totalmente gratuíta e sen ningún tipo de escrúpulos. Isto non é outro que os blogs que ultimamente están a aparecer na internet, blogs que falan dos “problemas” do concello, enfocados dende o punto de vista de quen os comenta ou redacta, e de seguro, que tamén vistos dende detrás das cores de certos partidos políticos. Cada un que faga o que queira que é libre diso, o que dende a revista de Adina non podemos e non queremos permitir e ver como se critica cruelmente e faltando o respeto, sen que nadie diga nada. Se hai que dicir algo sobre alguén creo que se pode facer sen ofender. A sociedade está “asustada” pola falta de educación dos nosos cativos, e de repente, poste a ler estas páxinas na Internet, e vés de onde ven esa falta de educación, de valores, de respeto polos demais, etc. ¡vaia exemplo de cidadanía hai nestes blogs!
Aquí confúndese política con intereses persoais e sobre todo co traballo de persoas desinteresadas. Na A.A.V.V de Adina, e estou seguro que nas demais Asociacións de Veciños, a xente que forma parte delas non se está a lucrar cos seus postos, nin moito menos. Están a sacrificar tempo coas súas familias e amigos co fin de lograr que se fagan cousas para as súas aldeas ou pobos, e en algúns casos ata aportacións económicas sen saber si algún día o verán recompensado.
Os que buscan lucro, e do grande, son os políticos que publican estos blogs na internet. Políticos escondidos detrás de un seudónimo, os que non lles importa nada danar ós que se están a sacrificarse pola súa xente, como os das A.A.V.V ou Comisións, precisamente porque os políticos iso de mirar polos bens comúns dos cidadáns, fano ben pouco.
Tamén puidemos ler noutros blogs algo sobre a nosa revista, esta que nós diriximos e da que todos vostedes forman parte. Miren, en esta revista sempre (polo menos dende que nos, Andrea Rey Prego e Carlos Názara Blanco, collemos as rendas) se tratou e se trata de defender os intereses comúns a tódolos veciños de Adina e de Sanxenxo en xeral. E seguirémolo facendo, porque os veciños esto é o que se merecen, non batallas políticas que non conducen a ningures. E para esto criticaremos o que creemos que está mal feito, e aplaudiremos o correcto, como ata o de agora, moleste a quen lle moleste. Nos non nos fixamos nin na dereita nin na esquerda, nin PP, nin PSOE, nin BNG, nin Vips, etc.
Esta “vaca” da política debe de dar moi bo leite, cando tanta xente se pelexa por gobernar. O curioso do caso é que quen alimenta a esa “vaca” somos tódolos cidadáns.
A próxima vez que queirades criticar algo da revista de Adina, ¿porqué non dades a cara como bos críticos? Xa que eu creo que criticar está ben, sempre que sexa constructivo e que aporte unha solución posible. Non criticar por criticar,e por riba firmando como ANÓNIMO.
Nós, si firmamos os nosos artigos, porque o que neles se di é a nosa forma de ver as cousas e así o queremos facer ver, sen necesidade de faltar ó respeto a ningunha persoa, como en algúns casos se fai nestes blogs, e sempre aportando posibles ideas.
Este artigo e na honra da nosa A.A.V.V na súa defensa e mais na de tódalas demais do Concello de Sanxenxo. Un saúdo a todos/as e seguide así, que vos, sodes quen facedes grandes as parroquias. Aquí sempre defenderemos o voso duro e nunca recoñecido traballo.