¿A QUEN ALIMENTAS?

“Un ancián indio describiu unha vez os seus conflitos interiores:
- Dentro de min existen dous cachorros. Un deles é cruel e malo, e o outro é bo e dócil. Os dous están sempre loitando...
Entón preguntáronlle cal deles era o que terminaría gañando.
O sabio indio gardou silencio un instante, e despois de pensar uns segundos respondeu:
- Aquel a quen eu alimente.”
Un dos conflictos internos da sociedade galega é a convivencia no uso de dúas linguas: galego e castelán, que alimentamos de forma diferente. Coma no caso dos dous cachorros, podemos aportar calificativos a cada unha das linguas: positivos ou negativos. Pero isto sempre dentro dunha postura moi particular, xa que de todos é coñecida a traxectoria que seguiu o uso de cada unha na historia do noso país.
Despois de que a lingua galega desaparecese da educación desde tempos pasados, a favor do castelán, xurdiu un problema discriminatorio sobre a poboación galega. A partir dos anos 80, coa transición democrática e a creación dos estatutos de autonomía, o coñecemento da lingua galega pasou a ser un dereito e un deber para tódolos galegos. Comenzáronse a tomar medidas para utiliza-lo galego en determinadas materias da ensinanza, pasando do ensino do galego ao ensino en galego. Na actualidade, a Xunta de Galicia está ás portas de aprobar unha normativa que dispoña a utilización do galego ata a metade do horario lectivo.
Paralelamente a esta progresión do fomento da lingua galega, apareceron mostras de denuncia ante a imposición do galego, por parte de pais, centros educativos e profesorado. Estos últimos aluden á libertade de utilización dunha determinada lingua na docencia, descoñecendo que desenrolan unha función de servizo público, e que deben cumprila nos termos establecidos pola normativa legal. Dende o ámbito particular, outro argumento contrario é que a opción lingüística é cuestión de liberdade individual. Esta postura demostra a incomprensión do modelo democrático de convivencia lingüística que deseña a lexislación vixente. A cooficialidade será efectiva cando a xeneralidade dos habitantes da nosa comunidade saiban manexar as dúas linguas dende un nivel de coñecemento e práctica, o que esixe unha maior presenza do galego no sistema educativo.
Sen dúbida, a pregunta é obrigada: ¿que lingua alimentas?. Só así, iniciaremos un proceso de cambio desde unha situación de predominio excluínte dun idioma (o castelán) fundado na marxinación doutro (o galego).